Νυχτερίδες - Λένα Κιτσοπούλου (2007)
Πολύς ο ντόρος για τις «Νυχτερίδες», βραβεία, παραβραβεία, η κ. Κιτσοπούλου σε έντυπα, συνεντεύξεις, σέξυ φωτογραφήσεις, οπότε ένα θύμα της μόδας (ακόμα και στο βιβλίο) σαν και μένα, δεν γινόταν να μην το διαβάσω. Και το διάβασα. Καλό. Τώρα αν άξιζε ο ντόρος, άλλο θέμα.Καταρχάς, μάλλον δεν έχω διηγηματική παιδεία. Παρόλο που έχω διαβάσει άπειρα μυθιστορήματα, στα διήγηματα μάλλον δεν το χω. Πάντα τα αντιμετωπίζω σαν μια εύκολη λύση, όταν ο συγγραφέας δεν μπορεί (ίσως και να μη θέλει) να φτιάξει έναν άρτιο χαρακτήρα, έχει μερικές ιστοριούλες στο κεφάλι του, οπότε βγάζουμε και ένα βιβλιαράκι, χωρίς και πολύ προσπάθεια. Οκ, λάθος, απλώς το αναφέρω.
Οι «Νυχτερίδες» ήταν μια χαρά βιβλιαράκι. Ιδέες που φλερτάρουν με το σουρεαλισμό και την ειρωνεία (κάποια βέβαια μου φάνηκαν λίγο εντυπωσιοθηρικά και προβλεπόμενα), οι σελίδες ρέουν άνετα, χωρίς πολλά βαθυστόχαστα και τέτοιες μπούρδες. Κάποιες κριτικές έγραψαν διθυράμβους, αλλά δεν ξέρω ρε παιδιά, εμένα μου φάνηκε πολύ «εύκολο». Και όχι για τον αναγνώστη, αλλά για τη συγγραφέα. Δεν λέω ότι ο συγγραφέας πρέπει να ματώσει, ξεπερασμένα πράγματα, όταν λέω «εύκολο» εννοώ ότι μου δώθηκε η αντύπωση ότι τελικά δεν το έγραψε για να πει κάτι. Το γραψε έτσι.
Μπορεί να αδικώ την κ. Κιτσοπούλου πάρα πολύ. Και δεν θα το ήθελα.
3 comments:
Συμφωνώ με την τοποθέτησή σου και για Κιτσοπούλου (καλό) αλλά και για Κατσουλάρη (έτσι κι έτσι). Το διήγημα είναι δύσκολη τελικά υπόθεση.
Πατριάρχης Φώτιος
Τι λέτε, ρε αγάπες. Η Κιτσοπούλου έγραψε με πολύ αίσθημα, αν μη τι άλλο, κι αυτό δεν είναι εύκολο. Το πιο δύσκολο είναι να συγκινήσεις με καθημερινούς αντι-ήρωες, που όλο πάνε να γίνουν απεχθείς, αλλά όλο κάτι βρίσκεις από σένα σ' αυτούς. Και έγραψε και πολύ θεατρικά: όλο αυτό βγήκε και στη θεατρική παράσταση που βασίστηκε στα διηγήματα.
Σε βρίσκω πολύ υπερόπτη. Το διήγημα δεν είναι κάτι εύκολο. Το κακό διήγημα είναι εύκολο. Το καλό διήγημα είναι δύσκολο. Οι νυχτερίδες είναι κάπου στο ενδιάμεσο.
Post a Comment