Ως Εκ Θαύαματος - Κωνσταντίνος Τζούμας (2008)

Τίποτε λιγότερο απ’ ότι περίμενα. Το βιβλίο είναι ο Τζούμας. Με σημερινή μανιέρα βέβαια. Το βιβλίο θυμάται. Και βέβαια η πρόζα είναι καταπληκτική. Το κείμενο είναι σχεδόν αδύνατο να ανεξαρτητοποιηθεί από τη φιγούρα του Τζούμα. Να κάτσει κανείς να αναλύσει τον Τζούμα είναι άσκοπο. Εμβληματική εικόνα. Πάντα. Από την αντίδραση σε στυλ Παπαούμ μαο μαο του Νικολαΐδη, στους γκροτέσκους Δράκουλες του Ζερβού, ως το σημερινό καθημερινό σόου υπήρξε αυτό που ο ίδιος επαναλαμβάνει συχνά. Χορευτής στην κόψη του ξυραφιού.

Τη μεγαλύτερη εντύπωση μου προκάλεσε η γενναιοδωρία του κειμένου. Τη στιγμή που όλες οι βιογραφίες είναι η αποκορύφωση του ναρκισσισμού, ο Τζούμας περνάει τον εατό του – αφηγητή σε δεύτερο πλάνο και πρωταγωνιστές γίνονται οι φίλοι, οι γυναικές, η παρέα. Απαλλαγμένος απ’ την αγωνία να με «παραδεχτούν», ο Τζούμ παραδίδει ένα βιβλίο ανάλαφρο, χαριτωμένο, βιτριολικού χιούμορ, και φτήνει κομψά στα μούτρα την νεοελληνική κουρελαρία. Παραδίδει με πλήρη έλλειψη διδακτισμού ένα μάθημα επιβίωσης με χάρη σε ένα βαθειά αρρωστημένο περιβάλλον.

Γι’ αυτούς που δεν τους αρέσουν τα πολλά φώτα..