Douglas Adams – Dirk Gently’s Holistic Detective Agency (1987), The Long Dark Tea Time Of The Soul (1988) & The Salmon Of Doubt (2002)

Πόσο μα πόσο υπέρτατα, κατάφορα, πανανθρώπινα, διαγαλαξιακά και συμπαντικά άδικο είναι να φεύγουν κάποιοι άνθρωποι από τη ζωή τόσο μα τόσο νέοι… Όταν ο εξωγήινος Douglas Adams καβάλησε το διαστημόπλοιό του και μας την έκανε μία και καλή, ήταν μόλις 49 χρονών. Άραγε πόσα ακόμα υπέροχα βιβλία θα είχαμε την ευκαιρία να διαβάσουμε, αν αυτός ο άνθρωπος με την τόσο υπέροχη φαντασία και το τόσο ευφυές χιούμορ ήταν ακόμα ανάμεσά μας; Υποθέτω 42. 

Ο συγγραφέας του The Hitchhiker’s Guide To The Galaxy τουλάχιστον πρόλαβε να μας αφήσει κάτι ακόμα πέρα από τον χρήσιμο οδηγό του. Το Dirk Gently’s Holistic Detective Agency είναι το πρώτο βιβλίο με πρωταγωνιστή τον ντετέκτιβ Dirk Gently και την επόμενη χρονιά ακολουθεί το The Long Dark Tea Time Of The Soul, μία ακόμα σουρεαλιστική περιπέτειά του. Η τριλογία δυστυχώς δεν προλαβαίνει να ολοκληρωθεί και το 2002, ένα χρόνο μετά το θάνατο του συγγραφέα, εκδίδεται το The Salmon Of Doubt που ουσιαστικά είναι μία συλλογή ιδεών για μία καινούρια ιστορία του Dirk Gently αλλά και για ακόμα ένα ωτοστόπ κάπου εκεί έξω.

Ο Dirk Gently λοιπόν είναι ένας ντετέκτιβ που όπως επικαλείται, χρησιμοποιεί ‘ολιστικές’  μεθόδους για να λύσει τις υποθέσεις που αναλαμβάνει, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Ως φοιτητής, ο μύθος που τεχνηέντως άφησε να δημιουργηθεί γύρω από το άτομό του, για το χάρισμα της διορατικότητας που κατέχει, πλέον είναι ικανός να πείσει μόνο κάτι ευκατάστατες γριές τις οποίες εξίσου τεχνηέντως μαδάει. Οι υποθέσεις που αναλαμβάνει το γραφείο περιορίζονται σε χαμένα κατοικίδια, η γραμματέας μένει απλήρωτη και τα τσιγάρα ρέουν. 

Έλα όμως που συμβαίνουν και ανεξήγητα πράγματα σ’ αυτόν τον κόσμο που, αν μη τι άλλο, χρίζουν μίας πιο ανορθόδοξης προσέγγισης. Όταν για παράδειγμα βρίσκεσαι μπλεγμένος σε μία υπόθεση στην οποία βασικό ρόλο παίζουν ένα φάντασμα δισεκατομμυρίων ετών και ένας ηλεκτρικός εξωγήινος μοναχός, ή όταν επίσης ένα αποκεφαλισμένο πτώμα ανακαλύπτεται μέσα σε ένα σφραγισμένο δωμάτιο ενώ την ίδια στιγμή το check-in της πτήσης για Όσλο στο αεροδρόμιο Heathrow εξαφανίζεται μέσα σε μία τεράστια έκρηξη... ε… τότε ο ορθολογισμός πάει περίπατο… σχεδόν.  

Τις περιπέτειες του Dirk Gently τις βρήκα εξίσου ευφάνταστες και ευχάριστες με τα βιβλία του The Hitchhiker’s Guide To The Galaxy με ίσως λιγότερο προφανές χιούμορ. Ενδεχομένως αν είχα διαβάσει πρώτα αυτές να μου είχαν κάνει και πιο μεγάλη εντύπωση, αλλά όπως είναι λογικό, μετά το Guide οι απαιτήσεις είναι πολύ υψηλές! Αν έπρεπε ντε και καλά να διαλέξω, θα έλεγα ότι το πρώτο βιβλίο μου άρεσε πιο πολύ, αλλά αυτό πάλι μπορεί να συμβαίνει για τον ίδιο ακριβώς λόγο που ανέφερα πιο πάνω. Τέλος πάντων… δεν υπάρχει λόγος να το παιδεύουμε περισσότερο. Ο Douglas Adams ήταν ένας άνθρωπος προικισμένος υπέρ του δέοντος με φαντασία, χιούμορ και συγγραφικό ταλέντο. Αν θέλετε να διαβάσετε κάτι που θα κάνει τα μάτια σας να χαμογελάνε κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, σίγουρα σας προτείνω όλα του τα βιβλία (στα αγγλικά εννοείται :P)

Michael Caine – What’s It All About? (1992)

‘My name is My Cocaine’. Μόνο έτσι μπορείς να πλησιάσεις στο να καταφέρεις να μιμηθείς την απαραίτητη cockney προφορά αν ποτέ πας σε bal masqué  με θέμα τον κινηματογράφο ντυμένος  Michael Caine και θελήσεις να συστηθείς.  Αν προσεγγίσεις το ‘γλυφιτζουράκι’ που έχει ντυθεί Jane Birkin και της ξεφουρνίσεις καμιά γκρεκουλιά τύπου ‘Μάι νέιμ ιζ Μάικλ Κέιν’ το αμέσως επόμενο πράγμα που έχεις να κάνεις είναι να βγάλεις το tweed κουστούμι και τα τεράστια γυαλιά και να πας μέχρι τη γωνία να χτυπήσεις δύο πίτα γύρο κομπλέ. Αν τώρα οι παραπάνω γραμμές δε σου λένε τίποτα και αναρωτιέσαι ποιος είναι ο Michael Caine μάλλον θα πρέπει να σταματήσεις να διαβάζεις αυτό το post και να πας καρφί στο video club (ή όπως το λένε τη σήμερον ημέρα τέλος πάντων) και να νοικιάσεις το Alfie…το σωστό Alfie.

Το What’s It All About? είναι η αυτοβιογραφία του προαναφερθέντα Λονδρέζου ηθοποιού που ξεκινάει από τα παιδικά του χρόνια και καταλήγει στο μέσο της καριέρας του ως καταξιωμένου star του Hollywood (καλά να’ναι ο άνθρωπος και να παίξει σε πολλές ταινίες ακόμα). Ο μικρός Maurice Micklewhite έρχεται στον κόσμο το 1933. Είναι τέκνο φτωχής εργατικής οικογένειας του Λονδίνου και η ‘πλούσια’ ζωή του ξεκινάει με παιδικά χρόνια στο ξέσπασμα  του Β Παγκοσμίου πολέμου, που μαζί με την μητέρα του και τον αδελφό του, τον οδηγεί μακριά από τη βομβαρδισμένη μεγαλούπολη στην πιο ασφαλή βρετανική επαρχεία. 

Ο πόλεμος κάποτε τελειώνει, ο Maurice επιστρέφει στο Λονδίνο και σιγά σιγά ξεκινάει να γοητεύεται όλο και πιο πολύ από την υποκριτική.  Αρκετά χρόνια περνάνε μεταξύ θεάτρου, δουλειάς του ποδαριού και στρατιωτικής θητείας στην Κορέα και ο Maurice Micklewhite γίνεται Michael Caine, ο Michael Caine γίνεται Alfie και η τύχη επιτέλους του κλείνει το μάτι. Ακολουθούν πολλές ταινίες και πλέον το άλμα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού με τα φανταχτερά studios και την ευνοϊκή φορολογία είναι αναμενόμενο. 

Αν και η (αυτο)βιογραφία είναι ένα λογοτεχνικό είδος με το οποίο δεν έχω ασχοληθεί και πολύ, πιστεύω ότι είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για να έρθει κανείς σε επαφή τόσο με την πραγματικότητα κάποιων προσωπικοτήτων που είτε τα media είτε η ιστορία τους έχει προσδώσει μία πολύ συγκεκριμένη εικόνα, όσο και με το κλίμα διάφορων εποχών, πόλεων κλπ κλπ.  Το What’s It All About είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον από αυτές τις απόψεις γιατί, όπως και να το κάνουμε, ο Sir Michael Caine είναι ωραίος τυπάς και το swinging London των 60s είχε ένα κάποιο στυλ και το Hollywood  έχει ένα κάποιο glam και οι αναφορές σε γαμάτους ανθρώπους που εμείς οι ακόμα πιο γαμάτοι τύποι ξημεροβραδιαζόμαστε να βλέπουμε στο σινεμά δεν απουσιάζουν. Όσον αφορά τώρα στυλ γραφής και άλλα τέτοια κουλτουριάρικα, δεν έχω και πολλά να πω και ούτε νομίζω ότι θα έπρεπε να μας απασχολεί και πολύ εδώ που τα λέμε. Δεν είναι ‘συγγραφέας’ ο άνθρωπος, ηθοποιός είναι και τα καταφέρνει μία χαρά στο να μας διηγηθεί what’s it all about.

-My name is..

-…Alfie!

Tom Robbins – Half Asleep In Frog Pajamas (1994)

Και να που μ’αυτά και μ’αυτά πέρασε πάλι ένας χρόνος από το τελευταίο post. Και αν έλεγα ότι μέσα σ’αυτούς τους μήνες που μεσολάβησαν δεν έχω διαβάσει τίποτα ή έχω διαβάσει μονό σαχλαμάρες… ε… ψέμα θα ήταν. Λέω λοιπόν να κάνω μία προσπάθεια να κάνω μία μικρή ανασκόπηση της περσινής λογοτεχνικής μου σεζόν μέσα στις επόμενες εβδομάδες (παπάρια..σιγά μην το κάνω).

Και για να ξεκινήσω άλλη μία πρόταση και άλλη μία παράγραφο με τη λέξη ‘και’… και τι καλύτερος τρόπος να ξεκινήσω από την κοκκινομάλλικη ιδιοφυία του Tom Robbins! Σίγουρα έχετε καταλάβει ότι έχω φάει πολύ κακό σκάλωμα με μερικούς συγγραφείς και ο Robbins είναι σίγουρα ο αρχηγός αυτής της συμμορίας. Το Half Asleep In Frog Pajamas είναι το τέταρτο βιβλίο του Robbins που διαβάζω και για ακόμα μία φορά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος απλά το έχει ρε παιδί μου. Τι να κάνουμε τώρα; Πώς η μαμά σου κάνει το καλύτερο παστίτσιο του κόσμου; Ε, έτσι και ο Tom Robbins γράφει τα πιο έξυπνα και ευχάριστα μυθιστορήματα του κόσμου!

Σε γενικές γραμμές, που νομίζω ότι δεν έχουν και πολύ μεγάλη σημασία σε αυτού του είδους τα βιβλία, το story έχει να κάνει με μία αμερικανοφιλιππινέζα broker του χρηματιστηρίου που προσπαθεί να σώσει το τομάρι της όταν τις ημέρες του Πάσχα ο γενικός δείκτης πάει στα τάρταρα. Προφανώς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά γιατί ο ανώμαλος συγγραφέας μας πρέπει στο δρόμο της να βάλει έναν αλλόκοτο πρώην γκουρού του χρηματιστηρίου που επιστρέφει από το Τιμπουκτού με κάβλες,  ένα μέντιουμ μεγάλων διαστάσεων, μία μαϊμού-ληστή και πολλά πολλά πολλά άλλα που δε θα σας πω για τους γνωστούς πλέον λόγους. Μία μικρή γεύση την πήρατε πάντως και καταλαβαίνετε καλές μου φίλες και φίλοι ότι για να τα μπλέξεις όλα τα παραπάνω με όμορφο τρόπο απαιτείται, ας μου επιτραπεί η έκφραση,  ένα συγγραφικό ταλέντο πολύ πάνω του μετρίου.

Άντε καλά… για να μετριάσω λίγο τις εντυπώσεις  θα πω πως το Half Asleep In Frog Pajamas δεν είναι το αγαπημένο μου βιβλίο από τον Robbins αλλά αυτό δε λέει και πολλά. Σίγουρα αν έχετε διαβάσει κάτι δικό του και σας άρεσε, θα σας αρέσει κι αυτό. Εγώ πάντως συνεχίζω! Τα ξαναλέμε σύντομα με τις καουμπόισσες ;)

Α! και για να μην ξεχνιόμαστε, εννοείται πως διαβάζουμε Robbins ΜΟΝΟ στα αγγλικά.